İqbal Ağazadədən ürəkparçalayan sözlər: “50 ilin hesabatını necə verim ki?”

17.09.2018 - 12:03

“Bu günlərdə məndən tez-tez 50 yaşın hesabatını sorurlar…50 yaşıma necə gəlib çatdım, heç özüm də bilmirəm”.
Anaxeber.info yazır ki, bu sətirləri Ümid Partiyasının lideri, ölkənin ən fəal millət vəkillərindən olmuş, mübariz siyasətçi İqbal Ağazadə yazıb.
İ.Ağazadə həyat yoluna dönüb baxaraq yaşadıqlarının leytmotivini bölüşüb: “Bu gün əlim çatmayan, ünüm yetməyən Qarabağda doğuldum, oktyabryat, pioner, komsomol kimi böyüdüm, millətçi kimi mübarizəyə qoşuldum, liberal kimi mücadiləm davam edir.
Bu əlli ildə yaşadığım ən böyük uğur Azərbaycanın müstəqilliyidir. Gerisi hekayədir…”
Ümid sədri ağrılarını, ölkədə apardığı mübarizəyə rəğmən yaşadıqları əzabları dilə gətirib: “Oxudum, təhsil aldım, əlimə silah alıb cəbhədə döyüşdüm, auditoriyada tələbələrə dərs dedim, partiya qurdum, millət vəkili kimi seçici, vətəndaş haqlarını qorudum…
Amma… Vətəndaş ola bilmədim bu ölkə üçün… Onun torpaqlarını qoruya bilmədim. Qarabağı, Şuşanı əldən verdim. Onminlərlə qardaşım, bacım, qohum-əqrəbam ev-eşiyindən qovuldu – seyrçi qaldım, onları müdafiə edə bilmədim.
Ac-yalavac, ümidsiz çöllərə düşən həmvətənimin qarnını doyura, ona ümid verə bilmədim. Bədəninin bir hissəsini doğma yurd-yuvasında qoyub gələn qazi qardaşıma sahib çıxa bilmədim.
Günü-güzəranı əzabla dolu olan, baxışlarında ümid, gözlərində sevinc işartısı olmayan, haqqı pozulan vətəndaşımı zillətdən qurtara bilmədim.
Nəyin hesabatını verim?
Necə verim, nə deyim?
Ailəm, övladlarım, doğmalarım üçün faydalı olmağa çalışdım bu 50 ildə… Amma….. Atamı öz qardaş – bacılarının yanında dəfn edə bilmədim.
Anamın illərdir yolçəkən gözlərini o yollardan yığa bilmədim. Oğlumu, qızımı doğulduğum, dünyaya gəldiyim kəndə, el-obaya apara bilmədim.
Mən bunun hesabatını necə verim? Bəraəti nədir ki?
Qarabağda – Vətən torpağında yağılar at oynadır, göz bəbəyimiz Şüşadan hər gün bir çəkiliş edərək, gözümə dağ çəkir.
İki kilometr məsafəni adlayıb uçuq evimin divarlarına üz söykəyib ağlamağa belə cəsarətim yoxsa, danışmağa, hesabat verməyə üzüm necə olsun?
Adam kimi yaşamaq bilirsinizmi nədir? Azad olmaq, azad düşünmək, azad hərəkət etmək…
Mən vətənimdə bu başdan o başa qədər gedə bilmirəmsə, hansı hesabatı verə bilərəm?
Alxanlıdan Qaraxanbəyliyə, Murovdan Kəlbəcərə, Quzanlıdan Yusifcanlıya, Cocuq Mərcanlıdan Böyük Mərcanlıya gedə bilməyəndən adam da olmaz. Adam olmayanın da hesabatımı olur?
Mən nə vətəndaş, nə oğul, nə adam ola bildim bu 50 ildə… 50 ilin hesabatını necə verim ki?
Hesabat vermirəm…
Söz verirəm!
Bundan sonra nə qədər canımda can var, vətəndaş, oğul, ADAM olacağam –
Azərbaycan üçün! Söz!…”