Dünyanın ən qorxulu yerləri
Yol
qırağının hər iki tərəfi kəllə sümükləri ilə doludur – elə bil sklad
kimi, kəllə skladı. Buranın havası quruluğu və bir-təhər iyi ilə seçilir
(çürümüş ət iyi).. Burada hələ Fransız inqilabı vaxtından qalan yazılar
mövcuddur. Bu katakombaların içinə girdikdə anlayırsan nəyə görə Viktor
Hüqo və Enn Rays məhz bu yeraltı məkanları öz məhşur əsərlərində
istifadə ediblər. Onlar şəhərin altı ilə düz 187 km məsafəyə uzanırlar,
amma cəmiyyətə yalnız bir hissəsi məlumdur, çünki o biri hisəsinə heç
kim buraxılmır. Deyilənlərə görə qalanını əfsanəvi xüsusi polislər
qoruyur, ancaq bir çox ehtimallara görə bunu ölülər həyata keçirirlər və
ya vampirlər.

Sehirli
Vinçesterlərin evi – çox böyük bir konstruksiyadır. Deyilənlərə inansaq
bu ev çox qorxulu bir tarixçəyə malikdir. Mənbələrin fikrincə, bir
baxıcı silahqayırma fabrikasının varisi Sara Vinçesterə deyib ki, bu
silahların açılan atəş nəticəsində ölənlərin ruhları ondan əl
çəkməyəcəklər. Yalnız bir şərtlə ruhlar onu narahat etməz. Əgər o,
Konnektikutdan Qərbə gedib ömrünün axırına kimi tikinti bitməyən bir ev
tiksə o zaman ruhlar onu rahat buraxar. Tikinti 1884-cü ildə San-Xosedə
başlamış və Saranın ölümünə qədər davam etmişdir – 38 ilə tikinti
bitməyibmiş.. Hal-hazırda evin 160 otağında onun ruhları dolaşır: tavana
qalxan pilləkənlər, divarların ortasında yerləşən qapılar, hörümçək
duaları…. Evi insanların istismarına verdikdən sonra şikayətlərin sayı
bitmək bilmir: birdən bağlanıb, açılan qapılar, öz özündən burulan qapı
tutacaqları, gecələr ayaq səsləri, hərəkətdə olan işıqlar..

Bir
neçə sıxıcı, qaranlıq küçə, qədim şəhərin altında. Bu yerdə 18-ci əsrin
vəba xəstəliyindən əzab çəkənləri saxlayıblar. Bu yerdə turistlərin
ayaqlarına və qollarına gözə görünməyən nəsə toxunur. Deyilənlərə görə,
bu valideyinləri tərəfindən 1645-ci ildə bura atılan balaca bir qızın,
Enninin, ruhudur. Ən qorxulu nağıllarda olduğu kimi, 100 il keçəndən
sonra Meri-Kinq dalanında yeni böyük bir bina tikildi. 2003-cü ildə bu
tupiki turistlər üçün açıq elan etdilər. Buna

Ukraynaya
gələn zaman, dəhşətli Pripyat şəhərində gəzən zaman turistlər sanki
dünyadan ayrılmış olurlar. Burada hər şey o qorxulu gecə zamanı,
tələsikdə atılıb, qoyulan əşyalardır – 1986 ildə, Çernobol AES-də baş
verən qəza zamanı.. Minlərlə insan öz evlərini, bir daha qaytarılmamaq
üzərə, qoyub getmişdir. Evlərin qapıları, pəncərələri açıq qoyulub,
bağçaların həyətlərində hələdə qalmış karusellər ölü bir küləyin təsiri
altında yellənir, oyuncaqlar sürünür, stolların üstündə hələ oxunmamış
qəzetlər qalıb.
Hal-hazırda
radiyasiyanın dərəcəsi qorxusuz bir dərəcəyə çatdığına görə, bura
turistlər üçün açıqdır. Şəhər bir “sarkofaqa” bənzəyir. Şəhərin
zəhərlənmiş küçələri və dayanacaqları ilə hərəkət eləmək, qadağan
olunmuş məkanın sakinləri ilə görüşmək olar
Short URL: http://www.cumhuriyyet.net/?p=6778